ترجمه وتفسیر سورۀ الرحمن

امین الدین سعیدی ـ سعید افغانی

ترجمه وتفسیر سورۀ الرحمن: این سوره به طور کلی بیانگر نعمت های مختلف (معنوی) و (مادی) خداوند است که بر بندگان خود ارزانی داشته، به طوری که می توان نام این سوره را (سورۀ رحمت) یا سورۀ نعمت گذاشت و به همین دلیل با نام مبارک «الرحمن» که (رحمت واسعۀ الهی) را بازگو می کند، آغاز شده و با جلال و اکرام خداوند، پایان گرفته است. بنابراین از یک نظر مجموع سوره یک بخش به هم پیوسته پیرامون نعمت های خداوند منان است، و اما از نظر دیگر می توان محتوای آن را به چند بخش تقسیم کرد: بخش اول: که مقدمه و آغاز سورۀ مبارکه است از نعمت های بزرگ خلقت، تعلیم و تربیت، حساب و میزان، و سایل رفاهی انسان، و غذاهای روحی و جسمی او سخن می گوید. بخش دوم: دربخش دوهم سورۀ مبارکه توضیحی است بر مسأله چگونگی آفرینش اِنس و جِـن. بخش سوم: بخش سوم این سوره بیانگر نشانه ها و آیات خداوند متعال در زمین و آسمان است. بخش چهارم: در بخش چهارم این سوره از نعمتهای دنیوی فراتر رفته، بحث از نعمت های جهان دیگر بعمل آمده است، که با دقت و ظرافت خاصی نعمت های بهشتی اعم از باغ ها، انهار و چشمه ها، میوه ها، همسران زیبا و با ووفا و انواع لباسها، قصر ها وخیمه ها توضیحات زیبا ودقیقی داده شده است. بخش پنجم: دربخش پنجم این سوره اشاره کوتاهی به سرنوشت مجرمان و قسمتی از مجازاتهای دردناک آنها تذکر رفته است. ولی از آنجا که اساس این سوره بر بیان رحمت الهی است در این قسمت توضیح زیادی داده نشده، به عکس نعمتهای بهشتی که به طور مشروح و گسترده آمده است آنچنان که دل های مؤمنان را غرق سرور و امید کرده، غبار غم را از دل بر می دارد، و نهال شوق را در خاطر می نشاند.