موقعیت سادات افغانستان در مناسبات میان قومی

سیدمحمدرضا علوی

از وجه دیگر ثابت است که «هیچ فکر و ایده و دعوتی تبدیل به ‏گفتمان نمى‏شود، مگر این‏که ابتدا باید مکتوب گردد.» وقتی مکتوب شد آن‏گاه تو مى‏توانی روی نکته نکته‏ ى آن انگشت بگذاری و اظهار نظر کنی؛ درغیر این صورت، روی هوا نمى‏توان گفتمانی ترتیب داد. درگام بعدی، هیچ گفتمانی غالب، ابدی وتاریخی نمى‏گردد، مگر آن‏که فراگیر و توده‏ ای شود ... اکثریت مرا تشویق می‏کردند؛ یکی را «مهندس هاشمی» می‏گفتند که او هم از سانچارک بود؛ او به‏ من گفت: «تو این توانائی را داری که یک اندیشه را تبدیل به‏ گفتمان کنی» امّا اقلیتی از همان بزرگان [مصلحت اندیش!] مرا منع می‏نمودند و می‏گفتند: «تفرقه‏ اندازی خوب نیست» ما با کل هزاره مشکل نداریم، مگر تعداد این‏ها چند نفر هستند؟! من می‏فهمیدم که ذهن این بزرگان نمی‏تواند فراگیری این مناقشه ‏ی پیچیده را درک کند و بین این حلقه با دیگر حلقات و مراکز شیطان‏پرستی در کویته بلوچستان، غرب کابل، بامیان، جاغوری و دیگر مناطق دنیا نسبتی برقرار نماید ... من به‏ یقین رسیده بودم که این مناقشه تمام عرصه‏ های زندگی سید و هزاره را در بر گرفته، درازمدت خواهد بود و به‏ این زودی‏ها خاتمه نمی‏یابد. کسانی که نمی‏خواهند وسعت و عمق این مناقشه را درک کنند، سر خودرا زیر برف می‏برند و با سر بردن به‏ زیر برف، خطر رفع نمی‏شود؛ موجودیت ما در خطر است، «اگر صلح و زندگی می‏خواهی آماده‏ ی جنگ باش!»... جهان بر جنگ بنا شده و صلح جهانى توهمى ساده ‏لوحانه بیش نیست.