ملت برای کشته شدن || A nation for being killed

نام نویسنده: محمدمصطفی محمدیار (کارشناس ارشد در رشته حقوق خصوصی)

Writer’s name: Mohammad Mustafa Muhammadyar

من و ما ملت استیم که برای کشته شدن هست شده‏ایم. دلیل این کشته شدن را نمی‏توان بیان کرد، چون این بیان از نوع راحت، محصور و محدود نیست و چون علت این ناتوانی در بیان، بی‏شمار بودن تقصیرها و گناه‏های است که ما در نگاهی قاتلان ما داریم؛ ولی خود به گناه‏ی خود آگاه نیستیم، فقط در حالت کشته شدن استیم.

درین خاک اگر عالم باشی، مانند استاد داکتر ایاز نیازی خطیب مسجد وزیر محمد اکبر خان و عزیزالله مفلح خطیب مسجد جامع شیرشاه سوری کشته می‏شوی. اگر جاهل (یعنی غیر عالم) باشی، از بیکاری و نبود وظیفه و یا زیر کار شاقه و با قلت معاش کشته می‏شوی. اگر کرسی‏دار باشی مانند حمیرا حقمل و ملیحه حسن تحت سیاست‏های دولت قربانی شده و راهی زندان می‏شوی؛ اگر آدم عادی و بی‏کرسی باشی، لنده‏غران کوچه تو را می‏کشند؛ اگر لنده‏غر و قطاع الطریق باشی، پولیس‏های که با تو هم‏دست نیستند، تو را می‏کشند؛ اگر ورزش‏کارِ غالب شوی، حریف مغلوب تو را می‏کشد؛ اگر از این دین و مذهب باشی، پیروان آن دین و مذهب تو را می‏کشند و حتا پیروان مذهب تو، تو را به دلیل اختلاف نظر می‏کشند؛ اگر ازین قوم باشی، آن قوم تو را می‏کشد؛ اگر فرخنده باشی، مردان تو را می‏کشند؛ اگر مرد باشی، خواهشات دنیاپرستانه‏ی سر به فلک همسرت، تو را می‏کشد؛ اگر با دولت باشی، مخالفان دولت تو را می‏کشند و اگر با مخالفان باشی، دولت تو را می‏کشد؛ اگر با خارجی‏ها باشی، داخلی‏ها تو را به نام جاسوس، خاین و وطن فروش می‏کشند؛ اگر با داخلی‏ها باشی، خارجی‏ها تو را به نام دهشت افگن می‏کشند؛ اگر مهاجر شوی، آن کشور تو را می‏کشد.

ما در معبد، معبر، ورزشگاه، شفاخانه، مکتب، مدرسه، خانه، بیرون، داخل و خارج کشته می‏شویم. ما برای کشته شدن و قربانی شدن در سیاست‏ها و بازی‏های همنوعان خود هست شده‏ایم. ولی هنوز هم باید بالای همه اعتبار کنیم و هرگز صدای خود را نکشیم، چون درین صورت نیز کشته می‏شویم. معلوم نیست که کی دشمن است و کی دوست است؟ معلوم نیست که خود را از چه شخص محافظت بکنی و در سایه‏ی حمایت کی بمانی؟

از این همه، همان موش بی‏گناه‏ی آزمایشگاهی به ذهن متبادر می‏شود که برای هر امتحان و برای این که آزمایش‏گر به منظور مقصود خود برسد، دست به جان موش دراز می‏کند.

یاد توماس هابز بخیر که چه زیبا گفت: «انسان، گرگ انسان است». شاید او هم از افغانستان بوده که احوال همسان به اوضاع کنونی را دیده و چنین اندیشه محکم در ذهن وی خطور کرده که تا اکنون ماندگار و غیرقابل نقد است.

لینک این مقاله در «روزنامه صبح کابل»

https://www.eslahonline.net/2020/06/14/nation/?fbclid=IwAR0cfoDIc4bR_aRvTE2P4488c6I6HfpkefB76jwZLIEkLgFYsIjJQ2exrWM

صفحه فیسبوک مربوط به عکاسی از همین نویسنده

https://www.facebook.com/PhotographyMuhammadZai

صفحه تویتر همین نویسنده، برای دستیافتن به لینک سایر نوشته‏ها و مقاله‏های وی که در دیگر رسانه‏ها به نشر رسیده‏اند

https://twitter.com/Mohamma06817432

صفحه لینکدن همین نویسنده، برای اطلاع از سایر سویه تعلیمی، تحصیلی و تجربه و سابقه کاری وی

https://www.linkedin.com/in/mohammad-mustafa-muhammadyar-16099b177/